The idea that incompatibilism is intuitive is one of the key motivators for incompatibilism. Not surprisingly, then philosophers who defend incompatibilism often claim that incompatibilism is the natural, commonsense view about free will and moral responsibility (e.g., Pereboom 2001, Kane Journal of Philosophy 96:217–240 1999, Strawson 1986). And a number of recent studies find that people give apparently incompatibilist responses in vignette studies. When participants are presented with a description of a causal deterministic universe, they tend to deny that people (...) are morally responsible in that universe. Although this suggests that people are intuitive incompatibilists, Eddy Nahmias and Dylan Murray, in a recent series of important papers, have developed an important challenge to this interpretation. They argue that people confuse determinism with bypassing, the idea that one’s mental states lack causal efficacy. Murray and Nahmias present new experiments that seem to confirm the bypassing hypothesis. In this paper, we use structural equation modeling to re-examine the issue. We find support instead for an incompatibilist explanation of the bypassing results, i.e., incompatibilist judgments seem to cause bypassing judgments. We hypothesize that this phenomenon occurs because people think of decisions as essentially indeterministic; thus, when confronted with a description of determinism they tend to think that decisions do not even occur. We provide evidence for this in three subsequent studies which show that many participants deny that people make decisions in a deterministic universe; by contrast, most participants tend to allow that people add numbers in a deterministic universe. Together, these studies suggest that bypassing results don’t reflect a confusion, but rather the depth of the incompatibilist intuition. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Memory of past episodes provides a sense of personal identity — the sense that I am the same person as someone in the past. We present a neurological case study of a patient who has accurate memories of scenes from his past, but for whom the memories lack the sense of mineness. On the basis of this case study, we propose that the sense of identity derives from two components, one delivering the content of the memory and the other generating (...) the sense of mineness. We argue that this new model of the sense of identity has implications for debates about quasi-memory. In addition, articulating the components of the sense of identity promises to bear on the extent to which this sense of identity provides evidence of personal identity. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Gratitude plays a critical role in our social lives. It helps to build and strengthen relationships, and it enhances wellbeing. Gratitude is typically thought of as involving oneself having a positive feeling towards another self. But this kind of self-to-self gratitude seems to be at odds with the central Buddhist view that there is no self. Feeling gratitude to someone for some past generosity seems misplaced since there is no continuing self who both performed the generous action and is now (...) the recipient of gratitude. In this paper, we explore how the Buddhist might respond to this problem. In response, Buddhists characterize a kind of gratitude (anumodanā) that is not fully propositional, but nor is it a notion that critically implicates the problematic concept of self. Anumodanā (literally rejoicing in good deeds of another) is best thought of as an expression of sympathetic joy (mudita) which is classified among the “sublime abidings” or “perfections” in Buddhism. In this paper we explain the notion of anumodanā and its functioning in the context of dāna (gift-giving or almsgiving in the Buddhist monastic context) to explain how it recovers some of the benefits of our ordinary reactive attitude of gratitude without implicating the self. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

A tradition of work in cognitive science indicates that much of our mental lives is not available to introspection . Though the researchers often present these results as surprising, little has been done to explore the degree to which people presume introspective access to their mental events. In this paper, we distinguish two dimensions of introspective access: the power of access, i.e. whether people believe they can unfailingly or only typically introspect mental events; and the domain of access, i.e. what (...) types of mental events people believe they are able to introspect. We report five experiments carried out to discover where lay beliefs about introspection fall on these dimensions. In our experiments, people did not presume universal introspective access, but they did overestimate the amount of access they actually have, particularly in the case of decisions. (shrink)

To say Early Confucians advocated the possession of a sense of shame as a means to moral virtue underestimates the tact and forethought they used successfully to mold natural dispositions to experience shame into a system of self, familial, and social governance. Shame represents an adaptive system of emotion, cognition, perception, and behavior in social primates for measurement of social rank. Early Confucians understood the utility of the shame system for promotion of cooperation, and they build and deploy cultural modules (...) – e.g., rituals, titles, punishments – with this in mind. These policies result in subtle alterations to components of the evolved shame system that are detectable in data form contemporary cross-cultural psychology that show that populations in the Confucian diaspora have a unique shame profile compared to Western and non-Western populations. The status of Confucian diaspora populations as outliers in the context of shame is partially explained by appeal to the cultural transmission and historical endurance of relevant Early Confucian cultural modules. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

How do people think about the mental states of robots? Experimental philosophers have developed various models aiming to specify the factors that drive people's attributions of mental states to robots. Here we report on a new experiment involving robots, the results of which tell against competing models. We advocate a view on which attributions of mental states to robots are driven by the same dual-process architecture that subserves attributions of mental states more generally. In support of this view, we leverage (...) recent psychological research on human-robot interaction that involve ecologically-valid stimuli such as Roombas and humanoid robots. (shrink)

Placeholder essentialism is the view that there is a causal essence that holds category members together, though we may not know what the essence is. Sometimes the placeholder can be filled in by scientific essences, such as when we acquire scientific knowledge that the atomic weight of gold is 79. We challenge the view that placeholders are elaborated by scientific essences. On our view, if placeholders are elaborated, they are elaborated Aristotelian essences, a telos. Utilizing the same kinds of experiments (...) used by traditional essentialists—involving superficial change (study 1), transformation of insides (study 2), acquired traits (study 3) and inferences about offspring (study 4)—we find support for the view that essences are elaborated by a telos. And we find evidence (study 5) that teleological essences may generate category judgments. (shrink)

Many philosophers have claimed that the folk endorse moral universalism. Some have taken the folk view to support moral universalism; others have taken the folk view to reflect a deep confusion. And while some empirical evidence supports the claim that the folk endorse moral universalism, this work has uncovered intra-domain differences in folk judgments of moral universalism. In light of all this, our question is: why do the folk endorse moral universalism? Our hypothesis is that folk judgments of moral universalism (...) are generated in part by a desire to punish. We present evidence supporting this across three studies. On the basis of this, we argue for a debunking explanation of folk judgments of moral universalism. Our results not only further our understanding of the psychological processes underpinning folk judgments of moral universalism. They also bear on philosophical discussions of folk meta-ethics. (shrink)

Natural/social kind essentialism is the view that natural kind categories, both living and non-living natural kinds, as well as social kinds (e.g., race, gender), are essentialized. On this view, artifactual kinds are not essentialized. Our view—teleological essentialism—is that a broad range of categories are essentialized in terms of teleology, including artifacts. Utilizing the same kinds of experiments typically used to provide evidence of essentialist thinking—involving superficial change (study 1), transformation of insides (study 2) and inferences about offspring (study 3)—we find (...) support for the view that a broad range of categories—living natural kinds, non-living natural kinds and artifactual kinds—are essentialized in terms of teleology. Study 4 tests a unique prediction of teleological essentialism and also provides evidence that people make inferences about purposes which in turn guide categorization judgments. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

Many philosophers maintain that causation is to be explicated in terms of a kind of dependence between cause and effect. These “dependence” theories are opposed by “production” accounts which hold that there is some more fundamental causal “oomph”. A wide range of experimental research on everyday causal judgments seems to indicate that ordinary people operate primarily with a dependence-based notion of causation. For example, people tend to say that absences and double preventers are causes. We argue that the impression that (...) commonsense causal discourse is largely dependence-based is the result of focusing on a very narrow class of causal verbs. Almost all of the vignette-based experimental work on causal judgment has been prosecuted using the word “cause”. But much ordinary causal discourse involves special causal verbs, such as “burn” and “crack”. We find that these verbs display a quite different pattern from the verb “cause”. For instance, for absences and double preventers (Studies 1-3), we find that while people are inclined to say that X caused Y to burn, turn, crack or start, they are less inclined to think that X burned, turned, cracked or started Y. In Study 4, we find that for chains involving a distal and proximal event, people are inclined to say that the distal event is not a special cause of the outcome, though it is a “cause” of the outcome. Together, we find a surprising double dissociation between “cause” and a stock of special causal verbs. We conclude by suggesting that much commonsense causal judgment, which heavily trades in special causal verbs, might be better captured by production-based accounts of causation. (shrink)

The tracer study for the Bachelor of Science in Business Administration (BSBA) degree with Business Economics (BE), Financial Management (FM), Human Resource Management (HRM), and Marketing Management (MM) of the School of Business Administration (SBA) tracks and gathers information about the career outcomes and experiences of graduates of the degree program. This study focuses on determining the employment opportunities pursued by the graduates of 2018–2022, as well as exploring the influence their education from the SBA of San Isidro College (SIC) (...) has had on their careers. Through this tracer study, valuable insight has been gained into the effectiveness of the SBA's BSBA program offered by SIC and its graduates' overall success and impact in the job market. The lack of respondents in the BE major suggests a need to revisit and modify the curriculum and marketing efforts to generate more interest among potential students. The FM, HRM, and MM major should be capitalized and sustained to maintain the positive momentum. The study's findings show a mix of employment outcomes for graduates, with opportunities for both early career growth and long-term employment. The program equips graduates with a diverse skillset for various job levels and industries. Most graduates find employment within the province, implying effectiveness in equipping them with the necessary skills. However, the distribution of salaries suggests potential issues with the job market or degree value, requiring further investigation. The program has successfully developed graduates with communication, human relations, and entrepreneurial skills but may need improvement in marketing management, problem-solving, and critical thinking. The study concludes that graduates have higher communication skills but lower problem-solving and critical thinking skills, emphasizing the need for curriculum modifications and additional support to improve overall skills. (shrink)

Vows play a central role in Buddhist thought and practice. Monastics are obliged to know and conform to hundreds of vows. Although it is widely recognized that vows are important for guiding practitioners on the path to enlightenment, we argue that they have another overlooked but equally crucial role to play. A second function of the vows, we argue, is to facilitate group harmony and cohesion to ensure the perpetuation of the dhamma and the saṅgha. However, the prominence of vows (...) in the Buddhist tradition seems at odds with another central part of the doctrine. For vows, like other promises, seem to involve representing a persisting self as the individual who undertakes the vow. And to explicitly appeal to a persisting self conflicts with one of the most important philosophical commitments of Buddhism – the no self view. We argue though that once we articulate the details of how vows generate behavior that conforms to them, we can see that no appeal to the self is required to internalize and act on vows. (shrink)

The general concept of a trope – that of a non-shareable character-grounder – admits of a distinction between modifier tropes and module tropes. Roughly, a module trope is self-exemplifying whereas a modifier trope is not. This distinction has wide-ranging implications. Modifier tropes are uniquely eligible to be powers and fundamental determinables, whereas module tropes are uniquely eligible to play a direct role in perception and causation. Moreover, each type of trope theory faces unique challenges concerning character- grounding. Modifier trope theory (...) faces challenges concerning the inscrutability of predication and the incompatibility with bundle theory, whereas module trope theory faces challenges concerning character overdetermination and a collapse into austere nominalism. These differences indicate that the modifier/module distinction divides the advantages of general trope theory and thus presents the trope theorist with a pivotal choice. (shrink)

In this paper I explore Michael Loux’s important distinction between “tropes” and “tropers”. First, I argue that the distinction throws into relief an ambiguity and discrepancy in the literature, revealing two fundamentally different versions of trope theory. Second, I argue that the distinction brings into focus unique challenges facing each of the resulting trope theories, thus calling into question an alleged advantage of trope theory—that by uniquely occupying the middle ground between its rivals, trope theory is able to recover and (...) preserve the insights of these views. Ultimately, the distinction suggests that trope theory is a divided house. (shrink)

This paper investigates the emotional import of literary devices deployed in fiction. Reflecting on the often-favored approach in the analytic tradition that locates fictional characters, events, and narratives as sources of readers’ emotions, I attempt to broaden the scope of analysis by accounting for how literary devices trigger non-cognitive emotions. I argue that giving more expansive consideration to literary devices by which authors present content facilitates a better understanding of how fiction engages emotion. In doing so, I also explore the (...) somatic dimension of reading fiction. (shrink)

von Fintel and Gillies : 329–360, 2007) have proposed a dynamic strict conditional account of counterfactuals as an alternative to the standard variably strict account due to Stalnaker and Lewis. Von Fintel’s view is motivated largely by so-called reverse Sobel sequences, about which the standard view seems to make the wrong predictions. More recently Moss :561–586, 2012) has offered a pragmatic/epistemic explanation that purports to explain the data without requiring abandonment of the standard view. So far the small amount of (...) subsequent literature has focused primarily on the original class of cases motivating the strict conditional view. What is needed in the debate is an examination of the predictions of the dynamic strict conditional account for a broader range of data. I undertake this task here, presenting a slew of cases that are problematic for the strict conditional view but not for Moss’s view, and considering some possible responses. Ultimately I take my contribution to constitute a significant blow to the dynamic strict conditional view, though not a decisive verdict against it. (shrink)

Do young children have a teleological conception of the essence of natural kinds? We tested this by examining how the preservation or alteration of an animal’s purpose affected children’s persistence judgments (N = 40, ages 4 - 12, Mean Age = 7.04, 61% female). We found that even when surface-level features of an animal (e.g., a bee) were preserved, if the entity’s purpose changed (e.g., the bee now spins webs), children were more likely to categorize the entity as a member (...) of a different natural kind (e.g., a spider) and these effects were similar in magnitude to altering the surface-features of a natural kind. Our results suggest that we might view teleological properties as partially constitutive of the essence of natural kinds. (shrink)

Gökhan Murteza, “Ahlak, İktisat ve Bilim: Adam Smith Felsefesine Giriş” isimli eserinde genellikle İktisat disiplininin birçok farklı konusunu felsefi açıdan tartışmaya açmıştır. Murteza’nın bu eseri, devleti ve toplumu ilgilendiren bu araştırma alanının, A. Smith ile birlikte bir bilim dalı olarak görülmeye başlanmasının sonucunda, gerçekten ahlaki olanı içerip içermediği problemi üzerinde durmaktadır.

Recent experimental research has revealed surprising patterns in people's intuitions about free will and moral responsibility. One limitation of this research, however, is that it has been conducted exclusively on people from Western cultures. The present paper extends previous research by presenting a cross-cultural study examining intuitions about free will and moral responsibility in subjects from the United States, Hong Kong, India and Colombia. The results revealed a striking degree of cross-cultural convergence. In all four cultural groups, the majority of (...) participants said that (a) our universe is indeterministic and (b) moral responsibility is not compatible with determinism. (shrink)

If you start taking courses in contemporary cognitive science, you will soon encounter a particular picture of the human mind. This picture says that the mind is a lot like a computer. Specifically, the mind is made up of certain states and certain processes. These states and processes interact, in accordance with certain general rules, to generate specific behaviors. If you want to know how those states and processes got there in the first place, the only answer is that they (...) arose through the interaction of other states and processes, which arose from others... until, ultimately, the chain goes back to factors in our genes and our environment. Hence, one can explain human behavior just by positing a collection of mental states and psychological processes and discussing the ways in which these states and processes interact. This picture of the mind sometimes leaves people feeling deeply uncomfortable. They find themselves thinking something like: 'If the mind actually does work like that, it seems like we could never truly be morally responsible for anything we did. After all, we would never be free to choose any behavior other than the one we actually performed. Our behaviors would just follow inevitably from certain facts about the configuration of the states and processes within us.' Many philosophers think that this sort of discomfort is fundamentally confused or wrongheaded. They think that the confusion here can be cleared up just by saying something like: 'Wait! It doesn't make any sense to say that the interaction of these states and processes is preventing you from controlling your own life. The thing you are forgetting is that the interaction of these states and processes – this whole complex system described by cognitive science – is simply you. So when you learn that these states and processes control your behavior, all you are learning is that you are controlling your behavior. There is no reason at all to see these discoveries as a threat to your freedom or responsibility.'2 Philosophers may regard this argument as a powerful one, perhaps even irrefutable.. (shrink)

In her latest book, The End of Progress, Amy Allen embarks on an ambitious and much-needed project: to decolonize contemporary Frankfurt School Critical Theory. As with all of her books, this is an exceptionally well-written and well-argued book. Allen strives to avoid making assertions without backing them up via close and careful textual reading of the thinkers she engages in her book. In this article, I will state why this book makes a central contribution to contemporary critical theory (in the (...) broader sense), after which I pose a few questions. These questions are not meant to prove that there are any serious problems with her argumentation. Instead, they are meant in the spirit of dialogue and allow her to elaborate her work for her audience. (shrink)

In her latest book, The End of Progress, Amy Allen embarks on an ambitious and much-needed project: to decolonize contemporary Frankfurt School Critical Theory. As with all of her books, this is an exceptionally well-written and well-argued book. Allen strives to avoid making assertions without backing them up via close and careful textual reading of the thinkers she engages in her book. In this article, I will state why this book makes a central contribution to contemporary critical theory (in the (...) broader sense), after which I pose a few questions. These questions are not meant to prove that there are any serious problems with her argumentation. Instead, they are meant in the spirit of dialogue and allow her to elaborate her work for her audience. (shrink)

Bir şey, Tanrı onu emrettiği için mi iyidir ya da kötüdür? sorusunu merkeze alarak oluşturulan ve yakın dönem içerisinde gerek din felsefesi ve gerekse ahlak felsefesi içerisinde tartışılan konulardan biriside “İlahi Buyruk Teorisi”dir. Bu teori kısaca, ahlaki değerlerin kaynağının, Tanrı’nın buyruklarında, yani onun emir ve yasaklarında belirlendiğini açıklamaya çalışmaktadır. Eylemlerimizin iyi ya da kötü olarak nitelendirilmesinin Tanrı’nın buyruklarıyla mı, yoksa onların Tanrı’dan bağımsız, yani, kendi doğalarından mı kaynaklandığı tartışması, ilk olarak ahlak felsefesi içerisinde Platon’un “Euthyphro” diyaloğunda kendisine yer bulmuştur. Bununla (...) beraber Hristiyan teolojisi içerisinde Aziz Augustinus, Duns Scotus ve Thomas Aquinas isimler; İslam düşüncesi içerisinde ise, “Hüsün ve Kubuh” meselesi adı altında Mu’tezile, Eş’ariyye ve Matüridiyye gibi ekoller konuya dair yaklaşımlarını ortaya koymaya çalışmıştır. Son olarak daha yakın dönemde din felsefesi içerisinde Philip L. Quinn, Robert M. Adams ve Janine Marie Idziak gibi birçok isim bu teoriye yönelik kapsamlı çalışmalar ve argümanlar geliştirmiştir. (shrink)

Mehdiyev’in Bir Bilme Teorisi adını verdiği eser, içerisinde birçok kavram ve problemi barındırması açısından oldukça zengin ve ufuk açıcı bir teoridir. Onun, bilgi söz konusu olduğunda medeniyet, bilim, teoloji ve sanat gibi sosyal epistemoloji içerisindeki kavramlara atıfla karşılaştırmalar yapması ve inanç, kanı gibi kavramlar üzerinden değerlendirmelerde bulunması; mevcut literatür içindeki kavramlara dair gerek olumlu gerekse olumsuz yeni bakış açılarını bize sağlarken, ayrıca mevcut problemleri, hem çağdaş hem de klasik teoriler içinde ele alması, bize ufuk açıcı yorumlar da kazandırmaktadır.

This essay discusses Cecilia Heyes’ groundbreaking new book Cognitive Gadgets: The Cultural Evolution of Thinking. Heyes’ point of departure is the claim that current theories of cultural evolution fail adequately to make a place for the mind. Heyes articulates a cognitive psychology of cultural evolution by explaining how eponymous “cognitive gadgets,” such as imitation, mindreading and language, mental technologies, are “tuned” and “assembled” through social interaction and cultural learning. After recapitulating her explanations for the cultural and psychological origins of these (...) gadgets, we turn to criticisms. Among those, we find Heyes’ use of evolutionary theory confusing on several points of importance; alternative theories of cultural evolution, especially those of the Tomasello group and of Boyd, Richerson and Henrich, are misrepresented; the book neglects joint attention and other forms of intersubjectivity in its explanation of the origins of cognitive gadgets; and, whereas Heyes accuses other theories of being “mindblind,” we find her theory ironically other-blind and autistic in character. (shrink)

Ateistler, kötülük probleminin Tanrı’nın varlığı aleyhine en güçlü argüman olduğu konusunda hâlâ ısrarcılar. Felsefe tarihine baktığımızda da Epikuros’tan Hume’a ve yakın dönemde Mackie’ye kadar uzanan bir yelpazede çeşitli düşünürler tarafından bu konuda birçok eleştirinin dile getirildiğini görmek mümkün. Plantinga bu çalışmasında felsefe tarihinin en köklü sorunlarından biri olan ‘Tanrı’nın varlığı sorusu’nu cevaplamaya çalışmakla kalmayıp felsefi bir yöntem ve soruşturmanın nasıl olması gerektiği konusunda muhteşem bir örnek de sunmaktadır. Plantinga, bu kitabıyla bizi, felsefe tarihinin en temel ilkelerinden birini hatırlamaya çağırıyor: var (...) olanın ardındakini anlamaya çalışmak. (shrink)

This article revisits, analyzes and critiques Bruce Chatwin’s 1987 bestseller, The Songlines,1 more than three decades after its publication. In Songlines, the book primarily responsible for his posthumous celebrity, Chatwin set out to explore the essence of Central and Western Desert Aboriginal Australians’ philosophical beliefs. For many readers globally, Songlines is regarded as a—if not the—definitive entry into the epistemological basis, religion, cosmology and lifeways of classical Western and Central Desert Aboriginal people. It is argued that Chatwin’s fuzzy, ill-defined use (...) of the word-concept “songlines”2 has had the effect of generating more heat than light. Chatwin’s failure to recognize the economic imperative underpinning Australian desert people’s walking praxis is problematic: his own treks through foreign lands were underpropped by socioeconomic privilege. Chatwin’s ethnocentric idée fixe regarding the primacy of “walking” and “nomadism,” central to his Songlines thématique, well and truly preceded his visits to Central Australia. Walking, proclaimed Chatwin, is an elemental part of “Man’s” innate nature. It is argued that this unwavering, preconceived, essentialist belief was a self-serving construal justifying Chatwin’s own “nomadic” adventures of identity. Is it thus reasonable to regard Chatwin as a “rogue author,” an unreliable narrator? And if so, does this matter? Of greatest concern is the book’s continuing majority acceptance as a measured, accurate account of Aboriginal belief systems. With respect to Aboriginal desert people and the barely disguised individuals depicted in Songlines, is Chatwin’s book a “rogue text,” constituting an act of epistemic violence, consistent with Spivak’s usage of that term? (shrink)

Assume for the sake of argument that doing philosophy is intrinsically valuable, where ‘doing philosophy’ refers to the practice of forging arguments for and against the truth of theses in the domains of metaphysics, epistemology, ethics, etc. The practice of the history of philosophy is devoted instead to discovering arguments for and against the truth of ‘authorial’ propositions, i.e. propositions that state the belief of some historical figure about a philosophical proposition. I explore arguments to think that doing history of (...) philosophy is valuable, specifically, valuable in such a way that its value does not reduce to the value of doing philosophy. Most such arguments proffered by historians of philosophy fail egregiously, as I show. I then offer a proposal about what makes doing history of philosophy uniquely valuable, but it is one that many historians will not find agreeable. (shrink)

We provide an analysis of the public's having warranted epistemic trust in science, that is, the conditions under which the public may be said to have well-placed trust in the scientists as providers of information. We distinguish between basic and enhanced epistemic trust in science and provide necessary conditions for both. We then present the controversy regarding the connection between autism and measles–mumps–rubella vaccination as a case study to illustrate our analysis. The realization of warranted epistemic public trust in science (...) requires various societal conditions, which we briefly introduce in the concluding section. (shrink)

In this article, we develop a new approach to integrating philosophical phenomenology with qualitative research. The approach uses phenomenology’s concepts, namely existentials, rather than methods such as the epoché or reductions. We here introduce the approach to both philosophers and qualitative researchers, as we believe that these studies are best conducted through interdisciplinary collaboration. In section 1, we review the debate over phenomenology’s role in qualitative research and argue that qualitative theorists have not taken full advantage of what philosophical phenomenology (...) has to offer, thus motivating the need for new approaches. In section 2, we introduce our alternative approach, which we call Phenomenologically Grounded Qualitative Research (PGQR). Drawing parallels with phenomenology’s applications in the cognitive sciences, we explain how phenomenological grounding can be used to conceptually front-load a qualitative study, establishing an explicit focus on one or more structures of human existence, or of our being in the world. In section 3, we illustrate this approach with an example of a qualitative study carried out by one of the authors: a study of the existential impact of early parental bereavement. In section 4, we clarify the kind of knowledge that phenomenologically grounded studies generate and how it may be integrated with existing approaches. (shrink)

There is no doubt that custard apple diseases are among the important reasons that destroy the Custard Apple plant and its agricultural crops. This leads to obvious damage to these plants and they become inedible. Discovering these diseases is a good step to provide the appropriate and correct treatment. Determining the treatment with high accuracy depends on the method used to correctly diagnose the disease, expert systems can greatly help in avoiding damage to these plants. The expert system correctly diagnoses (...) Custard Apple disease to make it easier for farmers to find the right treatment based on the appropriate diagnosis. Objectives: A specialized syllable language system was established for the diagnosis of Custard Apple plant disease. (shrink)

I examine the epistemic import of collaborative research in science. I develop and defend a functional explanation for its growing importance. Collaborative research is becoming more popular in the natural sciences, and to a lesser degree in the social sciences, because contemporary research in these fields frequently requires access to abundant resources, for which there is great competition. Scientists involved in collaborative research have been very successful in accessing these resources, which has in turn enabled them to realize the epistemic (...) goals of science more effectively than other scientists, thus creating a research environment in which collaboration is now the norm. (shrink)

Incompatibilists often claim that we experience our agency as incompatible with determinism, while compatibilists challenge this claim. We report a series of experiments that focus on whether the experience of having an ability to do otherwise is taken to be at odds with determinism. We found that participants in our studies described their experience as incompatibilist whether the decision was (i) present-focused or retrospective, (ii) imagined or actual, (iii) morally salient or morally neutral. The only case in which participants did (...) not give incompatibilist judgments was when the question was explicitly about whether one’s ignorance of the future was compatible with determinism. This lends empirical support to claims made by incompatibilists about the experience of agency, while also showing that compatibilist accounts of ability are inadequate to the reported phenomenology. Our results also inform recent debates about the presuppositions of deliberation. (shrink)

This chapter identifies and explores a series of challenges raised by the clinical concept of delusion for theories which conceive autonomy as an agency rather than a status concept. The first challenge is to address the autonomy-impairing nature of delusions consistently with their role as grounds for full legal and ethical excuse, on the one hand, and psychopathological significance as key symptoms of psychoses, on the other. The second challenge is to take into account the full logical range of delusions, (...) which may take the form of true or false factual beliefs, positive or negative evaluations, as well as the paradoxical delusion of mental illness. The third and final challenge is to make room for non-pathological or, autonomy-preserving delusions and to offer a credible way of distinguishing between these and pathological or, autonomy-impairing delusions. By setting out these challenges, we are able to, firstly, distinguish between two separate conceptions of objectivity that may be at work in existing accounts of delusions and, secondly, to put a spotlight on an elusive yet inescapable notion of agential success that underlies our thinking about autonomy as well as mental disorder. (shrink)

David Hull accounts for the success of science in terms of an invisible hand mechanism, arguing that it is difficult to reconcile scientists' self-interestedness or their desire for recognition with traditional philosophical explanations for the success of science. I argue that we have less reason to invoke an invisible hand mechanism to explain the success of science than Hull implies, and that many of the practices and institutions constitutive of science are intentionally designed by scientists with an eye to realizing (...) the very goals that Hull believes need to be explained by reference to an invisible hand mechanism. Thus, I reduce the scope of Hull's invisible hand explanation and supplement it by appealing to a hidden hand explanation. (shrink)

This article explores the enduring mysteries of consciousness and the afterlife, two enigmatic topics that have fascinated humanity for ages. Despite extensive scientific efforts, the existence of an afterlife remains unproven, and understanding consciousness remains a significant challenge. The research introduces innovative hypotheses through simple thought experiments with empirical evidence and robust theoretical foundations. It delves into the complexities of consciousness, its relationship with the brain, and the need for interdisciplinary approaches including philosophy. Boldly contemplating the probability of a continuous (...) consciousness after death, the study argues that existing evidence strongly supports this idea. Beyond theoretical implications, it envisions practical outcomes, suggesting that insights into these mysteries could enhance human well-being and contribute to a more harmonious world. In summary, this article embarks on a quest to shed light on age-old questions about consciousness and the high probability of the afterlife. Through fresh methodologies, it aims to provide new perspectives that could reshape our understanding of existence and inspire intellectuals to positive individual and societal advancements including peace, happiness, health, and intelligence. -/- . (shrink)

Cross-species comparisons are benefited by compatible datasets; conclusions related to phylogenetic comparisons, questions on convergent and divergent evolution, or homologs versus analogs can only be made when the behaviors being measured are comparable. A direct comparison of the social function of physical contact across two disparate taxa is possible only if data collection and analyses methodologies are analogous. We identify and discuss the parameters, assumptions and measurement schemes applicable to multiple taxa and species that facilitate cross-species comparisons. To illustrate our (...) proposed guidelines for evaluating the role played by tactile contact in social behavior across disparate taxa, this paper presents data on mother-offspring relationships in the two species studied by the authors: chimpanzees (Pan troglodytes schweinfurthii) and dolphins (bottlenose and spotted, Tursiops truncatus and Stenella frontalis, respectively). Cross-species comparative studies allow for a more comprehensive assessment of the similarities and differences with respect to how animals traverse the relationships that form their social groups and societies. (shrink)